TÜM ZAMANLARDA ÇOĞALARAK EVREN OLDU
Hakikatin tüm kapıları bu yolda açıldı. Ardı sıra geldi, yol geldi yolcu geldi ve yoldaş geldi. Hakikat; yol, yolcu, yoldaş arar gibiydi. Hakikat ışıl ışıl bakan gözler ara gibiydi, Arjin’i arar gibi.
Bir aşkın, bir inancın, bir umudun, bir sevdanın tomurcuğu düştü Cizre’ye. Öyle narince öyle günahsız ve yiğitçe düştü ki, bedeni kutsal toprağa. Toprak aşka, toprak sevdaya kavuştu, toprak Arjin ile buluştu. Tüm kutsallıklar bu hakikatte filizleniyor adeta, bu hakikatle yolunu buluyor. Arjin de bu kutsal yoldaydı, hakikatin içinde. Aşkla sarılmıştı bu hakikate. En yaman kavganın tam ortasında inadına yaşamak, inadına yaşatmak için. Arjin’in annesi çocuk değil, aşkı doğurmuştu. Analar bu kutsal hakikat yoluna nice Aşklar doğurmuştu.
Ant içmişti sanki, bu yaman kavgada her şeye rağmen yaşamak ve yaşatmak için savaşacaktı. Ve öyle de oldu. Her şeye rağmen zulme, savaşa, adaletsizliğe karşı yüzündeki gülüşü hiç eksiltmeden savaştı ölüm kusan cellatlar ile.
Her şeye rağmen kavgayı, isyanı, intikamı kuşanmıştı gülen gözleri ile. Varsın tüm zamanlarımız ölüme akıtılmak istensin. Bu hakikatte anlam, yaşam, sevda; bu hakikatte aşk bizden yana. Varsın gelsin, ölüm. Akıtılsın tüm zamanlar. Nasıl olsa boydan boya tüm ölümleri yaşamla donatmıştı. Arjin yaşam olmuş aşk olmuş tüm ölümleri yıkıp yaşamın kaynağıydı. Sevmek bu hakikat ile güzel. Parçalayıp tüm karanlıkları, ayrılıkları bu kavganın tam ortasında Arjince yaşamak güzel, jîn olmak güzel.
Bu yaman kavgada aşk, inanç, umut; bu yaman kavgada her dem inadına filizlenebilmek ne kadar da güzel. Arjîn! Ey Özgürlük yolunda tanrıçalar diyarına yürüyen kadın; gülüşünde baharı müjdeleyen kadın, kavgada yaşamın tüm renklerini kuşanan sen, jîn oldun, yaşam oldun ve hakikatin arayışçılarından öncü kadının savaşkan ve direngenliğiyle teslim olmadın, zalim ve zorbalardan hesap sordun. Yarınlara umut, inanç ve yaşam kaynağı oldun.
Yaşamın tüm renkleri ile her kanat çırpışında kadına, halkına yaşamın, inancın, sevginin kaynak suyu oldu. Arjin’in bedeni öyle coşkun bir baharda kutsal toprağı sarmaladı ki, sanırdın yaşamı almış koynuna. Öyle ışıl ışıldı. Bakışları, tüm anlamları, inançları barındırmıştı gözlerinde. Ve Arjin çoğaldı özgürlüğün yaşandığı tüm zamanlarda. Çoğalarak evren oldu, hakikat oldu, yaşamın kaynağı oldu.
Bu hakikat yolunda toprağa sevdalanmak, kavuşmak aşk ile sevda ile ve özgürlük ile.
ZEYNEP ASYA
Kaynak: https://yps-online.com
YORUM GÖNDER