BÖLÜM:6

“Sense bir çınar ağacısın yeryüzünde

Budanmış da olsa dalların

Bakarsın hala yaz bahar yeşil yeşil”

Sitemli dizelerden sonra bir çınar ağacına benzettiği Kürtler hala umudun simgesidir onun için. Şair zaten hiçbir halkın kendisine, hatasız, yanlışsız, her şeyden üstün görmez. Biz de görmemeliyiz. İnsani olanı tekrar yakalayana kadar kendi özümüzden uzağa düştüğümüz her şeyi tekrar kazanmalıyız.

“isyan ağaçlarında açılan kan çiçekleri

Ceziret'te Bedrhanlar

Hakkari'de Nurullahlar

ihanetler ve peş peşe gelen ordular

Bervari'de ölen on binlerce canlar

Sonra Bedrhan oğulları

Hakkari-Bahdi nan ve Bathani syanları

Yatıyor hala yeşil yapraklarında

Ki her biri gencecik çınar dalları”

Ve yüzyıllar geçse de hala isyan ile özdeşleştiriyor şair, Kürt halkını. Zira dediğimiz gibi, baskılar zulümler, katliamlar arttığı her tarihte Kürtler çıkıp isyan! Demiştir. Çünkü haktır artık isyan!

“Zerdüşt ki en büyük megindi senin

Ateş hırsızı Prometeus öncesi söylencendi

O gün bir şeyh uğruna kurban edildi

Ve Urartular

En sıcak kardeşindi tarih bahçelerinde

Oysa binlerce yıl sonra Van'da

Her Urartulu kadın ve e rkek

Sence katli vacip olan birer kafirdi”

Şair artık, İslamlaşan Kürt toplumundan söz ediyor, Dünya’ya yunan mitolojisiyle yayılmış Prometeus’tan önce de ateş, bilgi ile anılırdı bizim coğrafyamızda, o ünlü Yunan mitolojisinden de önce bizim söylencemizdir. Bu zengin tarihe, din ve mezhepler bulaştı artık tarihin bu evresinde ve biz de ortak olduk o zalimlere.

“Sen verirken kendi yaprak kavgalarını

Onlar kendi dallarını

Senin sularınla göklere yürüttüler”

Bezirgan saltanlar büyüdü bizim ellerimizle….

“Erzurum'da içilen yeminiere

Sivas'ta verilen sözlereuydun

Bekledin durdun kan ve barut içinde

Gördüğün düşleri hep hayra yordun” Ve yakın tarihe geliyor şair artık. Atatürk’ün yalanlarına kanıp giriştiğimiz o “kurtuluş savaşı”…. Kürtler yeniden beraber yaşamının hayalini görüyor bu coğrafyada. Ama bu bezirganlar bilmezler beraber yaşamayı da!

BÖLÜM: 7

“Sınırlar çizildi danışıklı yalanlar üzre

Dağlar parçalanı bir bir

Ovalar ve nehirler paylaşıldı

Mem bir yanda kaldı -Zin bir yanda”

Bir önceki bölümde yakın tarihe giriyor demiştik şair, Lozan Anlaşması ile Kürdistan’ın dört parçaya bölünmesinin son evresine gelmiştir artık. İyiliğin ve kötülüğün savaşı olarak Avesta tabletlerini, Mem ve Zin’i gördüğümüzde tekrar aklımıza gelir. Şair tam olarak binlerce yıl öncesinden bugüne gelse de hala hikayelerimiz, destanlarımız devam ediyor.

Ehmedé Xaní’nin yazdığı kitapta da anlatılana göre; bilgi ateşi bu sefer Mem’dedir. İyi bir satranç oyuncusu olan Mem Beko’nun hilesi ile yenilir ( şairin Mem ve Zin hikayesini tam buraya koyması yani Mem’in hile ile yenilmesi, aynı “kurtuluş savaşı” öncesi Atatürk’ün hilesiyle yenilen Kürt halkıyla bağdaştırır) Bu yenilgi üzerine Mem, önce zindana atılır sonra da ölür, Zin mezarın başından hiç ayrılmadan orada can verir ve onun da ölü bedeni, Mem’in mezarı açılarak içine koyulur. Ve bir intikam hareketi de gerçekleşir, Mem’in yakın dostu Tacdin, Beko’yu yani fitneci, hileci Bekir’i öldürür.

“Dört ayrı dilde dört aynı yasaktır şimdi

Dört ayrı zincirde dört aynı tutsaktır”

Dört ceberut devlet tarafından Kürt halkı tutsak edilmiştir, kendi yurtlarında, dili yasaklanmış, varlığı yok sayılmıştır.

Bu bölüm boyunca Kürt halkının isyanlarını dillendirir şair, yenilgilerini dillendirir, acılarını dillendirir.

MERKAN AKSOYDAN