DEVRİMCİLERİN İRADELERİ TESLİM ALINMAYA ÇALIŞILIYOR

Türk Devleti’nin zindanlara dönük saldırıları ve buna karşı tutsakların direnişini nasıl değerlendiriyorsunuz?

Başta da belirttik. Faşizm kendi soykırım saldırılarını geliştirirken dedik öncelikle Önderliği hedefliyor, toplumu hedefliyor. Kürdistan’ın her tarafını hedefliyor, zindanları da hedefliyor. Yani bu saldırı konseptinin bir ayağı da zindandır. Kapsamlı bir saldırı konsepti, bütünlüklü bir saldırı konseptidir. Tüm toplumsal kesimleri gene tüm mücadele sahalarını kapsayan bir saldırı konseptidir. O açıdan bu saldırı konseptinin en önemli ayaklarından bir tanesi de zindandır.  Zindana şöyle bir yaklaşım var bir toplumda sinmeyen, yılmayan kendisine karşı mücadele eden kesimlerin hepsinin toplanıp atıldığı yerdir. Bu şekilde bu insanları alıp zindana atmak aslında topluma mesaj vermek isteniyor. Siz çalışırsanız, direnirseniz, bize karşı bir şeyler yaparsanız yeriniz zindandır denilmek isteniyor. Aynı şekilde zindana attığı insanları büyük bir baskı ile teslim almaya çalışıyorlar. İradelerini kırmaya çalışıyorlar. Bu kadar baskının artması da bunun ile bağlantılıdır.

Diğer bir nokta ise yürütülen savaş ortamında verdikleri çok büyük kayıplar vardır. Yıkım ile karşı karşıya gelmiş durumdadır. Gerçekten de ayakta duramayacak durumdadırlar. Şu anda işte ülkenin her türlü kaynağını pazarlamışlar. Neredeyse her yere borçlanmışlardır. Tümden kendisini farklı güçlere teslim etmiş durumdadırlar. Bu duruma gelmelerinin sorumlusu olarak mücadelemizi gördükleri için ellerindeki yoldaşlarımıza intikam temelinde yaklaşıyorlar.Yani bu noktalarda insan ele alabilir. Türkiye devletinin şuandaki zindan politikaları biraz bu temeldedir. Yani iradesini kırmaya, teslim almaya ve intikam almaya dönük bir yaklaşımdır. Dolayısıyla bu zindan sürecinde ya da zindan politikalarında herhangi bir hukuk, yasa, anayasa, insan hakları şu bu yok yani. Öyle bir dertleri de yok öyle bir uygulama ve yaklaşımları da yok. Yani onların hepsini rafa kaldırmışlar. Sonuna kadar her türlü bireysel keyfi uygulamayla sonuç almak istiyorlar. İnsanların iradesini kırmak istiyorlar, teslim almaya çalışıyorlar. Bunu yapamadıklarında intikam almak istiyorlar.

HASTA TUTSAKLARIN DURUMU

O açıdan zindanlar tam işkencehaneye ve ölüm evlerine dönüştürülmüştür. Yani son süreçte de bu kadar arkadaşımızın şehit düşmesi o kadar fazla sayıda cenazenin zindanlardan çıkması çok böyle tesadüfü değildir. Bunlar saldırının dozajının artırıldığının göstergesidir. Artık saldırıların dozajını insan bünyesinin kaldırmadığı düzeye geldiğinin göstergesidir. Yaşanan bunca şahadetin bir anlamı da budur. Yani intikam amacıyla yaklaşıyor ve gerçekten kendince hedef gördüklerini, kendince hedeflediklerini katletme yönünde bir yaklaşım var. Bu bazen direk katletme biçiminde oluyor. Kimi yoldaşlarımız işkence ile direk katledildi. İşte en son şehit düşen kimi arkadaşlarımızın cenazelerini basında verdi. Vücutlarında işkence izi vardır. Öyle hastaydı bilmem kalp krizi geçirdi bilmem şu oldu öyle bir şey yok. Direk yönelerek, işkence edilerek katlediliyor yoldaşlarımız. Kimi arkadaşlarımız asılıyor yani. Bunu bilmek gerekiyor. Kimi arkadaşlarımızda hastadır var olan koşullar o hastalık hali var olan koşulları kaldıramıyor. O da bir katletme çeşididir. Mesela şöyle düşünmek gerekiyor. Gerçekten bu noktada net olmak gerekiyor. Katletmedir katliamdır bu. Yani bir arkadaşımız hasta olabilir. Diyelim ki kanser hastasıdır. Kanser hastaları özel koşullarda tutulmalı. Bakımı ve hijyeni özel olmalı. Moral ve motivasyon ortamı özel olmalı. Düzenli tedavi görebilmeli. Doktor kontrolünde olabilmeli. Ama yok. Sen kanserli bir tutsağı hücreye koy. Ne hijyen vardır, ne beslenme vardır. Ne görüşebildiği bir kimse vardır. Ne de doktora götürüyorsun. Ne de kontrole götürüyorsun. Sonra diyorsun hastalıktan yaşamını yitirdi. Böyle bir şey olabilir mi. Bu katletmedir. Şu anda zindanlarda yaşanan durum budur. Mesela son bir yılda 56 kişinin yaşamını yitirdiği söyleniyor. Bu çok ciddi bir rakamdır. Nerdeyse hafta bir, bir arkadaşımız katlediliyor, idam ediliyor. İran devleti idam cezasını fiiliyatta uyguluyor onun bile yılda katlettiği siyasi tutsaklar bu kadar değildir. Bunu görmek gerekiyor. Türkiye de İran devletini bile aşan bir tarzda siyasi tutsaklara dönük bir katliam politikası uygulanıyor. Onu görmek gerekiyor.

ZİDANLARDA 40 YILLIK BİR DİRENİŞ GELENEĞİ VAR

Arkadaşlarımızı kendi yasalarında bile verdikleri ceza kaldı ki hiçbir arkadaşımız hiçbir cezayı hak etmiyor bu halkı sevdikleri için kendi topraklarını korumak için özgürlüklerini sağlamak için mücadele etmişlerdir. Ama kendi yasalarına göre verdikleri cezaları bitiren yoldaşlarımız bırakılmıyor.  Tahliye edilmiyor infazı yakılan bir sürü arkadaşımız var. İnsanlar 30 yıl cezaevinde yatıyor ama bırakılmıyor. Yani o konuda yasaymış, anayasaymış, öyle bir şey yok. Tümden sonuç almak istiyorlar. Kürt soykırımını sonuca götürmek istiyorlar. Bunun için ne gerekiyorsa onu yapıyorlar. Dolayısıyla biz dışardan da zindanlara bakarken zindandaki yoldaşlarımızda sorunu ele alırken şöyle ele almalılar. Mücadelenin her alanında bir Kürt soykırımı siyaseti var. Bunun yoğun saldırıları var. Zindanda da aynı yaklaşım sürdürülüyor. Nasıl ki dışarda hiçbir hak, hukuk, kanun, kural tanımıyorlarsa zindanda da bu böyledir. Dolayısıyla bu devletten hak, hukuk, kural tanıması beklenmemelidir. Saldırılara karşı mücadelenin her alanında nasıl direniliyorsa zindanlarda da direnilmelidir. Kesinlikle hiçbir dayatma kabul edilmemelidir. Kesinlikle siyasi kimliğimize ters düşen, onur kırıcı hiçbir yaklaşım kabul edilmemelidir. Ret edilmelidir. Bu noktada arkadaşlarımızın belli bir düzeyde direniş ortaya çıkardıklarını biliyoruz. Yani 14 Temmuz ile şekillenen bir direniş geleneği var. 40 yıllık bir direniş geleneğidir. Şu anda zindan da yoldaşlarımız bunu layığı ile temsil ediyorlar. Yani direniş anlamında AKP-MHP faşizmi irade kırma ve onursuzluk dayatma yaklaşımlarına karşı ciddi bir direnişin olduğunu söyleyebiliriz. Fakat bu noktada da şuna da düşmemek gerekiyor direnişinde doğru yol ve yöntemleri bulmak gerekiyor. O noktada daha çok fiili direnişlerle daha çok dayatılan uygulamaları kabul etmeme biçimindeki yaklaşımlarla bunlar ortaya konabilmeli. Çünkü şunun için diyoruz düşman her gün bir şey dayatıyor. Biz her birisine karşı böyle sürekli açlık grevleri, ölüm oruçları sürekli süresiz açlık grevleri biçiminde bir yaklaşım içerisine girersek bu birazda düşmanın istediği noktaya gelmiş oluruz. Düşman zaten birazda o hale getirmek istiyor. Zindandaki yoldaşlarımızı böyle imkan ve olanakları yeniden düzeltmeye yönelik bir gündem ile meşgul olmalarını istiyor. Oysa arkadaşlarımız tümü ile yürütülen mücadeleye odaklanmalılar. Yürütülen mücadelenin bir parçası olduğunu bilmeliler. Ve bu mücadeleyi nasıl başarıya ulaştırabiliriz bunun yoğunlaşması içerisinde olmalılar. Yoksa öyle zindanda dayatılan uygulamalara yönelik bir yaklaşım içerisine girerlerse ciddi bir gündemden kopma parti gündeminden uzaklaşma durumları yaşanabilir. Buna da dikkat etmek gerekiyor. Yani zindandaki yoldaşlarımız mağdur yoldaşlar değildir. O tarzda da bakılmamalıdır.

Dağda nasıl gerilla direniyorsa zindanlarda da yoldaşlarımız direniyor. Şehirlerde halkımız nasıl direniyorsa zindanda da yoldaşlarımız direniyor. Dolayısıyla düşman bütünlüklü bir saldırı konsepti uyguluyor. Buna karşıda her arkadaşımız bulunduğu mevzide bulunduğu mücadele alanında direnişi esas almalı. Direnişi mücadelenin zaferine gitme noktasında büyük bir katkı büyük bir çaba olarak görmeli ve kendisini bu noktada ikna etmeli. Katmalı. Yoksa düşman şunu yapıyor zindanlarda bir mağduriyet var yaklaşımı doğru değildir. Zindanlarda bulunan yoldaşlarımız bizim kadrolarımızdır. Bizim devrimci yoldaşlarımızdır. Büyük emekleri ve idealleri bulunan yoldaşlarımızdır. Bu idealleri uğruna ömürlerinin büyük bir kısmını zindanlarda yatmayı göze alan yoldaşlarımızdır. Bu açıdan bu yoldaşlarımızın direnişini de daha doğru anlamlandırmak, görmek daha doğru yaklaşmak gerekiyor.

ZİNDAN DİRENİŞLERİNE DESTEK VERİLMELİ

Zindandaki tutsakların direnişine dışarda verilen destek yeterli midir, bu konuda yaşanan yetersizleri nasıl değerlendiriyorsunuz?

Bu zindanlara dönük yaklaşımda tabi ki dışarda da zindanlara yönelik geliştirilen bu saldırı konseptine karşı ciddi bir sahiplenmenin olması gerekiyor. Bu noktada evet zindandaki yoldaşlarımızın ciddi bir direnişi var. AKP-MHP faşizminin zindanlar üzerinde amaçladığı politikaları önemli oranda arkadaşlarımız boşa çıkartıyorlar. Yani en azından şu anda zindanlarda iradesi kırılan arkadaşlarımız yok. Mücadeleden kopan arkadaşlarımız yok. Böyle bir şey yok arkadaşlarımız her şeyi ile mücadeleyi yaşıyorlar. Bu mücadelenin gerektirdiği her türlü bedeli ödüyorlar, ödemeye de hazırdırlar. O konuda arkadaşlarımızın bir sorunu yok. Fakat şu da bir gerçektir yani hani böyledir diye dışarda kendi işleridir yapıyorlar böylesine bir yaklaşım içerisinde olamayız. Nihayetinde içerde tutsak olan yoldaşlarımızdır. Çok fazla imkan ve olanakları bulunmayan yoldaşlarımızdır. Dolayısıyla bu yoldaşlarımızın direnişine dışardan destek vermemiz gerekiyor. Dışardan destek vermezsek bu yoldaşlarımıza yönelik baskı, katliam, her türlü keyfi uygulama daha da fazlalaşır, derinleşir ve zirveleşir. O noktada dışarda hepimize düşen önemli sorumluluklar vardır. Aslında dışarda zindan direnişini sahiplenmek aynı zamanda AKP-MHP ye karşı bir direniştir. AKP-MHP faşizminin uygulamalarına, politikalarına, soykırım siyasetine karşı bir direnişi ifade ediyor. Dolayısıyla böyle bütünlüklü ele almak gerekiyor. Yoksa zindandaki arkadaşlarımızın mağduriyeti üzerinden bir yaklaşım çok fazla olmamalı. Zindandaki arkadaşlarımız direniyor. Onların o direnişini zemin yaparak, onların o direnişi etrafında bir araya gelerek daha da güçlendirebiliriz daha da sonuç alıcı hale getirebiliriz. Tabi bu konuda kimi çabalar var. Hiç yoktur demiyoruz fakat bu çabalar çok zayıftır. Sonuç almaktan uzaktır. Onu görmek gerekiyor.

Mesela kimi aileler üzerinde yürütülen adalet nöbetleri var fakat böyle kitleselleşmiyor, toplumsallaşmıyor. Şimdi bu haliyle bu eylemlerin düşmanı çok fazla zorlaması mümkün değildir. Düşman da şunu hesaplıyordur 10 binlerce insan var cezaevinde. Ama direnişe katılan en fazla elli yüz ailedir. Düşman bunu değerlendiriyor tabi. Demek ki öyle kendisine bana ben ne yaparsam yapayım bana karşı çok ciddi bir direniş ortaya çıkmaz diyor. Bu sonuçtan yola çıkarak böyle bir sonuca ulaşıyor ve o anlamda zindanda her türlü pervasızlığı geliştirebiliyor. Oysa böyle kitlesel gerçekten başta zindandaki yoldaşlarımızın aileleri olmak üzere tüm yurtsever, demokrat kesimler bu sürece seferlik düzeyinde katılırlarsa sadece zindanların direnişi etrafında dışarda geliştirilen bir direniş bile AKP-MHP faşizmini önemli oranda zorlayacak, tesir edecektir. Bu konuda da işte kimi yanılgılar var. Mesela tutsak aileleri başkasından beklememelidir. Tutsak aileleri siyasiler gelsin öncülük etsin dememeli. Başta kendisi buna öncülük etmelidir. Kendisi öncülük etti mi görecek ki arkasında toplumun birçok kesimi insanda kendilerine destek verecek. Fakat bu noktada başta tutuklu ailelerinde bir sahiplenmeme durumu var ya da bu direnişe kendisini tam katmama durumu var. O noktanın giderilmesi gerekiyor.

Tüm tutsak ailelerinin gerçekten yaşananlar karşısında sızlanma, şikayet etmeyi bir tarafa bırakmaları gerekiyor. Bunlar ile bir şey çözülmez. Buna karşı örgütlenmek, bir araya gelmek ve direnişi geliştirmek gerekiyor. Başta bu konuda ailelerimize çok büyük bir görev düşüyor. Diğer yandan da tüm yurtseverlerimiz buna öncülük etmelidirler. Yurtseverlerimiz de hem kurumsal anlamda hem bireysel anlamda şunu dememelidirler işte zindandır zindanlara ilişkin sorunlardır o zaman tutsak aileleri yapsın dememelidirler. O zindanlara düşen yoldaşlar sadece kendi aileleri için bir şey yaptıkları için düşmemişlerdir. Bir halkın öncüleridirler. Bir halkın mücadelesinde yer aldıkları için içerdedirler. Yurtsever oldukları için içerdedirler. Eğer biz böyle ele almazsak, böyle görmezsek doğru bir yaklaşım içerisinde olmayız. Evet aileler öncülük etmelidir başka ama tüm yurtsever insanlarımız, tüm halkımızda öncülüğü kendisine birinci dereceden sorumluluk olarak görmelidir. Bu yoldaşları sahiplenmeyi gerçekten bir onur borcu olarak bilinmelidir, bir namus borcu olarak bilinmelidir. Eğer bu yoldaşlarımız bu kadar büyük saldırılar altındaysa ve biz halen bu konuda çok ciddi bir çabanın içerisinde değilsek bu konuda hepimizin oturup düşünmesi kendisini sorgulaması gerekiyor. Yani nasıl ki ailelerimiz başkasından beklememeli ise yurtsever insanımız, halkımız da sadece ailelerden beklememelidir. Bunun aileler kadar kendilerinin de birinci dereceden görev ve sorumlulukları olduğunu bilmelidirler. Aynı şekilde aydınlar, yazarlar, demokratım diyen herkesin gerçekten bu yaşanan vahşeti kabul etmemelidir. Bu bir vahşettir. Şu anda zindanlarda uygulanan vahşettir. İnsanlar katlediliyor, öldürülüyor. İnsanlar çok keyfi bir şekilde içerde tutuluyor. Hasta arkadaşlarımız tedavi edilmiyor. Yani böyle benzeri görülmemiş bir faşizan uygulamadır. Bu uygulamayı kabul eden birisi demokrat değildir. Hatta insan doğru temelde ele aldığında insan değildir. Kendisine insanım diyen her kesimin yaşanan bu vahşete sessiz kalmaması gerekiyor. Yaşanan bu vahşete karşı kendi tepkisini ortaya koyması gerekiyor. Yoksa faşizm güç alır daha da pervasızlaşır ve sıra gittikçe herkese gelir. Dikkat edilmezse şu anda hiç olmayacak şeylerden dolayı insanlar tutuklanıyor. En son örneği de işte Türk Tabipler Birliği Başkanıydı. Türk Tabipler Birliği Başkanı gördüğü bir görüntü üzerinden yorumunu söyledi tutukladılar. Hiç kimsenin garantisi yoktur. Mevcut durumda şunu net görmek gerekiyor. Bir Zindandaki hiçbir yoldaşımızın can güvenliği yoktur. Çünkü sonuna kadar intikam amacıyla, faşizan duygularla büyük bir saldırı konsepti var.

İki dışarda da hiç kimsenin zindana girmeme garantisi yoktur. Bir insanın attığı bir tweet zindana girme gerekçesidir. Bir insanın gösterdiği tepki zindan girme gerekçesidir. Yani AKP’li ve MHP’li olmayan her insanın potansiyel olarak her daim zindana girme durumu vardır. Bunu görmek gerekiyor. Ve zindana girdiklerinde aynı uygulamalar ile karşılaşacaklar. O açıdan bunu sadece politik Kürt tutsaklara, devrimci sosyalistlere yönelik bir yaklaşım olarak görmemek gerekiyor. AKP-MHP faşizminin o faşizan ırkçı karakterinin bir yansıması olarak görmek gerekiyor ve onu kabul etmemek ona karşı direnişi geliştirmek gerekiyor. Aynı şekilde diğer tüm siyasal çevrelerde yani siyasi partilerdir, Türkiye de Kürdistan da ki siyasi partilerdir bunlar karşı çıkmalıdırlar. Mesela CHP Cumhurbaşkanlığına aday olduğunu söylüyor iktidara aday olduğunu söylüyor. Peki zindanlarda yaşanan bu vahşete karşı diyecek bir şeyi yok mudur. Ailelerimiz Ankara’ya gitti ailelerimizi bile kabul etmediler. O kendisini o kadar demokrat göster Kılıçdaroğlu ailelerimizi bile kabul etmedi. Diğer partiler gene aileleri kabul ettiler peki ne diyecek bu halk bunlara. Evet tamam AKP-MHP faşizmine tümden karşıyız ama onun dışında kendisine muhalifim diyenlerinde çok AKP-MHP faşizminden farklı yanları yok onu da görmek gerekiyor. Yani varsa o zaman göstersinler. Yok biz AKP-MHP faşizmi gibi değiliz biz biraz daha farklıyız diyorlar o zaman göstersinler. En temel noktadır. Zindanlarda insanlara işkence yapılıyor. Çok böyle bunun için çok birikimli çok şey olmaya gerek yok yani. Çok ciddi insan hakları ihlalleri var. İşkence var, katliam var. İşte insanlar bırakılmıyor ve tedavi edilmiyor. Yani buna da karşı çıkmayacaksa neye karşı çıkacaksın sen. Seni AKP-MHP faşizminden ayıran nokta nedir? O açıdan böyle her çevrenin deyim yerindeyse şapkasını önüne koyup bir muhasebe içerisine girmesi gerekiyor. Söylem ve pratik birbirini tutmuyor. Faşizme karşı olduğunu, baskıya karşı olduğunu, yapılanlara karşı olduğunu söyleyecek ama mesela bu konuda kendi taleplerini iletmek için giden ailelerimizi bile kabul etmeyecek. Olmaz böyle bir şey. Bu konuda genelde bir duyarsızlık var. Ya da şöyle çok işe bulaşmadan seçimde bunları götürme gibi yaklaşımlar çok doğru değildir. Seçim ile götüremezsiniz. Şu anda dizayn ediyor AKP-MHP faşizmi. İşte mesela basına yansıyor Putin’den 15 milyar dolar aldığı söyleniyor. Bilmem Katar’ dan ne kadar aldığı söyleniyor. Başka yerlerden ne kadar aldığı söyleniyor. Yarın öbürü gün hepsini dökecekler ortalığa. Siz en temelde ekonomi üzerine yoğunlaşacaksınız ekonomi diye bir şey kalmayacak ortada. Yani o konuda şu anda kendisini AKP-MHP faşizmi karşıtı göre çevreleyende tutarlı bir yaklaşım içine girmesi gerekiyor.

Son olarak çağrınız veyahut belirtmek istedikleriniz varsa alabiliriz.

Tabi bu konuda başta aydın, demokrat, yurtsever insanlarımıza çağrımızdır zindanda yaşananlar etrafında bir araya gelmek gerekiyor. Zindanda uygulanan vahşete karşı çıkmak gerekiyor. Bu gerçekten bir insanlık ayıbıdır. Öyle bir durumdur ki buna karşı çıkmazsan buna karşı çıkmak için bir direniş geliştirmezsen buna karşı çıkmak amacıyla geliştirilen bir direnişin içerisinde yer almazsan gerçekten bu ayıba bulaşmış oluyorsun. Bu bir insanlık ayıbıdır. Bu ayıba bulaşmak istemeyen, bu ayıba karşı çıkmak isteyen bu anlamda insanlık onurunu temsil ettiğini düşünen her kesimin gerçekten bu sürece daha fazla dahil olması gerekiyor. Bu sürece öncülük etmesi gerekiyor. Yani çok ta meşru bir taleptir. Zindanlarda yaşanan hak ihlalleri, katletmeler, vahşet politikaları, işkence politikaları bunlara karşı çıkmak çok meşru çok doğal bir haktır. O konuda böyle korkacakları, çekinecekleri bir şey de olmamalıdır. Her insan çok rahatlıkla çıkıp bu yaşananlara karşı durabilmeli. Bunlara karşı kendi tavırlarını ortaya koyabilmeli. Buna karşı eğer çıkamıyorsak o zaman bu AKP-MHP faşizmine karşı hiçbir şekilde başarılı olunmaz. Gerçekten onu görmek gerekiyor. Yani o anlamda zindanda yaşanan vahşet politikalarına karşı gerçekten dışarda ciddi bir toplumsal eylemsellik geliştirme potansiyeli fazlasıyla vardır. Bunun imkanları, olanakları fazlasıyla vardır. Bu konuda halktan birçok çevrede tepki vardır. Bu tepkiyi örgütlemek, eyleme dönüştürmek bu anlamda AKP-MHP faşizmini zorlamak ve sonuç almaya çalışmak önemli olmaktadır. Eğer buna odaklanılırsa bu konuda kararlı olunursa ve bunun çalışması yürütülürse ben inanıyorum ki çok ciddi bir mücadele de ortaya çıkacak. Yani zayıflıklar var fakat gerçekten bu konuda tutsak aileleri bile kendi basına kendilerine güvenirlerse öncülük ederlerse çok büyük bir direnişi ortaya çıkaracaklarına inanıyorum. Ben önümüzdeki sürecinde böyle olacağını düşünüyorum. Böyle de olmalıdır.

Yani biz bu AKP-MHP faşizmini ancak toplumsal direniş ve mücadele ile yenebiliriz. Yoksa toplumsal direnişi, toplumsal mücadeleyi önemsemeyen sadece sandıkla sınırlı kalan bir yaklaşım ne doğrudur, ne gerçekçidir, ne de ondan sonuç almak mümkündür. O anlamda büyük bir direnişi geliştirerek ve bunun sandığa yansımasını, sandık sonuçlarının da bu temelde ortaya çıkmasını şimdiden sağlamak gerekiyor. Böyle bir yaklaşımla yaklaşılırsa AKP-MHP faşizmi de yenilgiye uğratılır. Şu anda aslında yenilmiştir ama deyim yerindeyse sandalyesine tekme vuran yoktur. Gerçekten onu yapmak gerekiyor. İşte toplumsal direnişi geliştirmek dediğimiz AKP-MHP faşizminin sandalyesine tekmeyi vurmaktır. O tekmede vurulduğu andan itibaren artık AKP-MHP faşizminin varlığı çok fazla ortada kalmaz. Yani bunun gerçekten bilinmesi bunun umudunun, inancının büyük olması gerekiyor. Eğer bu umut, inanç ve çaba büyük olursa sonucu da büyük olur. Sonucu da oldukça anlamlı olur.  

 XEBATKAR RAPERIN/ ANF